Wśród uzbrojenia natrafiamy głównie na broń uznawaną za luksusową, a więc hełm, kolczuga, miecze, niektóre groty włóczni, toporów, czy np. oporządzenie jeździeckie. Hełm z nosalem oraz kolczuga, to znaleziska wyjątkowej klasy, które łączyć można z uzbrojeniem elitarnego wojownika konnego. Dla znanego z Lednicy zbioru broni charakterystyczne jest nasycenie wyspowej rezydencji mieczami — wyjątkowe dla omawianego okresu (oraz na tle innych archeologicznych stanowisk); 2 spośród kilku mieczy pochodzą z pracowni Ulfberhta, związek kolejnego z pracowniami nadreńskimi jest prawdopodobny. Wysoką pozycję zajmuje w grupie militariów 60 grotów włóczni, w tym formy charakterystyczne dla strefy skandynawskiej (groty typów E, G, K, M, formy zdobione w północnym stylu Ringerike), które łączy się z obcym elementem etnicznym, tj. najemną drużyną Wikingów jaka strzegła wyspowego grodu.
W uzbrojeniu dominują topory (159 egz.) — największy obok grotów włóczni oraz mieczy zbiór odnotowany wśród wczesnych grodów piastowskich; w tej grupie militariów zwracają uwagę egzemplarze o bardzo wyraźnych nawiązaniach północnych (topory zbliżone do typów B, G, H, M i E), obok których znamy (importowane?) czekany, czy związany z obszarem bałtyjskim topór typu Laptau; część toporów stanowić mogła wyposażenie wspomnianej drużyny wojowników skandynawskich.
Poczytaj wiecej...
Miecze średniowieczne z Ostrowa Lednickiego i Giecza
Topory średniowieczne z Ostrowa Lednickiego i Giecza
Wspaniale prezentują się groty włóczni odkryte w podwodnych badaniach mostów.
Seria skandynawskich grotów włóczni o złoconych i srebrzonych tulejkach.
Kolczuga