Profesor dr hab. Antoni Gąsiorowski jest wybitnym historykiem mediewistą związanym rodzinnie i zawodowo z Wielkopolską, z Poznaniem. Urodzony w 1932 roku, jest doskonałym reprezentantem pokolenia lat 30. i losów (na szczęście nie nazbyt tragicznych) bohaterów wychowanych w tamtych czasach. Z pochodzenia Poznaniak, wywodzi się z rodziny o silnych korzeniach patriotycznych — ujawniających się na polu politycznym i kulturalnym. Jego rodzina od pokoleń działała bardzo aktywnie na terenie Wielkopolski — na polach patriotycznym, społecznym i kulturowym. Angażowała się zarówno w kolejne zrywy powstańcze, jak i organizowała przedsięwzięcia w zakresie wydawniczym, medycznym czy społecznym, tworząc m.in. zręby pod powstanie Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego. Antoni Gąsiorowski wyrastał w duchu poczucia patriotyzmu i kultu pracy organicznej.
Maturę przyszły Profesor zdawał w poznańskim gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego i w 1950 roku rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Niestety pierwszy etap studiów skończył się dla niego nagle w 1953 roku, kiedy ze względów politycznych Profesor nie ukończył studiów w normalnym trybie. Egzamin magisterski zdawał w 1959 roku na uniwersytecie poznańskim w trybie eksternistycznym na seminarium profesora Kazimierza Tymienieckiego, który otoczył młodego historyka swoją opieką. Po zakończeniu „przygody” uniwersyteckiej w latach 50. podejmował liczne prace dorywcze, które znakomicie przygotowały go do podjęcia późniejszej pracy naukowej i badawczej. W okresie 1953–1956 gromadził m.in. materiały źródłowe dla poznańskich i warszawskich mediewistów. A paradoksalnie drogę do tytułu profesora ułatwiła Antoniemu Gąsiorowskiemu cenzura. Otóż początki jego pracy łączą się z zaangażowaniem w filii Biblioteki Raczyńskich w Śremie (nieistniejąca), następnie w Kronice Miasta Poznania i w końcu w redakcji Wydawnictwa Poznańskiego. I właśnie tak pięknie rozpoczęta współpraca z Wydawnictwem skończyła się nagłym rozwiązaniem umowy na skutek interwencji cenzury i przymusowej redukcji etatów.
Początek publikacji Profesora to rok 1957, gdy w Kronice Miasta Poznania tegoroczny Laureat Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego publikuje dwa pierwsze artykuły — jeden poświęcony wydarzeniom poznańskim roku 1956 i drugi tyczący setnej rocznicy powołania PTPN. Wkrótce też (1960) jego praca magisterska poświęcona tzw. prawu niemieckiemu w Małopolsce w XIII i XIV wieku ukazała się w prestiżowym wydawnictwie naukowym — w Rocznikach Historycznych.
Pracę, która na zawsze związała Laureata z nauką, rozpoczął w 1958 roku w poznańskim ratuszu będącym oddziałem Muzeum Narodowego. Od 1962 roku związał się z Polską Akademią Nauk. Początkowo pracował w Zakładzie Słowianoznawstwa, a następnie w Instytucie Historii, gdzie objął kierownictwo Pracowni (później Zakładu) Słownika Historyczno-Geograficznego Ziem Polskich w Średniowieczu. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1978 roku, zwyczajnego w roku 1990.
Praca doktorska Antoniego Gąsiorowskiego dotyczyła zagadnień zarządu administracji Wielkopolski późnośredniowiecznej i wyznaczała nurt badawczy Laureata poświęcony dziejom administracji średniowiecznej. Kierunek ten kontynuował jeszcze w swej pracy habilitacyjnej poświęconej średniowiecznym urzędnikom wielkopolskim. Niejako przy okazji pojawiały się inne prace autorstwa Profesora — opracowania przyczynkarskie, rozprawy, recenzje. Przez niego też została zainicjonowana fundamentalna praca składająca się z kilkunastu tomów, a dotycząca Urzędników dawnej Rzeczpospolitej od XII po XIV wiek. Seria ta ukazuje się do dnia dzisiejszego. Innym wielkim dziełem Profesora jest praca nad Słownikiem Historyczno-Geograficznym Ziem Polskich. Na osobną uwagę zasługuje inicjatywa i praca nad materiałami źródłowymi, które zaowocowały wydawnictwem niezwykle ważnym, kontynuowanym i zbierającym dokumenty związane ze średniowieczną Wielkopolską — Kodeksem Dyplomatycznym Wielkopolskim. A trzeba tu jeszcze dodać prace poświęcone walce o władzę i liczne biogramy postaci ze średniowiecza, które ukazały się m.in. w Wielkopolskim Słowniku Biograficznym redagowanym także przez Laureata.
Naukowy dorobek prof. dr. hab. Antoniego Gąsiorowskiego skupiał się na badaniach Wielkopolski, zawsze z uwzględnieniem perspektywy ogólnopolskiej i europejskiej. Profesor uczestniczył też w licznych opracowaniach historii regionalnej. Jest inicjatorem i inspiratorem wielu przedsięwzięć w zakresie wydawania źródeł historycznych. Był także redaktorem niezwykle istotnych wydawnictw naukowych, m.in.: Rocznika Historycznego, Słownika Starożytności Słowiańskich, Słownika historyczno-geograficznego województwa poznańskiego w średniowieczu.
Tak więc wyraźnie można wydzielić dwa główne obszary naukowej działalności Profesora — źródłoznawczy i związany z problematyką administracji średniowiecznej. Na styku tych dwóch obszarów pojawił się trzeci nurt zainteresowań, mianowicie podróże panujących. Należy podkreślić, że wymienione tu zagadnienia i wspomniane obszary badań zawsze orientują się wokół Wielkopolski i Poznania okresu średniowiecza.
Badaczom epoki piastowskiej dał Profesor najbardziej podstawowe instrumenty naukowe w postaci nowej serii Kodeksu Dyplomatycznego Wielkopolski, Słownika historyczno-geograficznego, spisu urzędników, haseł biograficznych w Wielkopolskim słowniku biograficznym i Polskim słowniku biograficznym.
Bez wątpienia praca naukowa, badania nad osadnictwem, dziejami administracji, wokół walki o władzę w średniowieczu to prawdziwe pasje profesora Antoniego Gąsiorowskiego. Ale jest jeszcze jedna pasja, o której mniej wiemy — to taternictwo. Przez ćwierć wieku wspinał się na szczyty Europy i Azji. Był członkiem Klubu Wysokogórskiego, a także Polskiego Związku Alpinizmu.
Profesor obie pasje — pracę naukową i taternictwo — łączy z działalnością w społecznym ruchu naukowym. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, gdzie od 1978 roku wchodził w skład Zarządu Głównego, a w latach 1982–1991 był jednym z wiceprezesów. Od 1965 roku jest członkiem (obecnie członkiem honorowym) Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, którego jednym z założycieli był jego pradziad. Przez trzy kadencje Antoni Gąsiorowski pełnił funkcję prezesa.
W trakcie działalności naukowej profesor Antoni Gąsiorowski przyczynił się do upowszechnienia wiedzy z zakresu średniowiecznych dziejów Polski piastowskiej, dlatego też przyznanie Panu Profesorowi honorowej Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego jest jak najbardziej uzasadnione i wskazane.