Kościół Grodowy.Wzniesiony na początku XI wieku w północnej części grodu kościół (być może już wówczas pod wezwaniem św. Jana chrzciciela), którego budowę poprzedzała nierozpoznana jeszcze akcja budowlana, w swoim pierwotnym kształcie był założeniem jednonawowym. Nawa o długości ok.. 19 m i szerokości 11 m zakończona była półkolistą apsydą o promieniu równym odcinkowi ok.. 2,5 m. Do pierwotnej koncepcji architektonicznej budowli należało interesujące i unikatowe na ziemiach polskich rozwiązanie jej części wschodniej w postaci wyniesionego chóru oraz znajdującej się pod nim krypty, której forma wskazuje jednoznacznie na jej przeznaczenie ( kult relikwii). Najprawdopodobniej jeszcze w czasach monarchii wczesnopiastowskiej dobudowano do ściany zachodniej nawy potężny trójczłonowo masyw złożony z dwóch okrągłych wież flankujących od północy i południa kwadratowe pomieszczenie międzywieżowe. W pózniejszym czasie , w okresie kasztelańskim , skupiono się na rozbudowie części. Wschodniej świątyni. Lico ściany wschodniej kościoła(łącznie z półkolem apsydy) otoczono ściśle doń przylegającym murem kontynuującym swój bieg w kierunku południowo-wschodnim stanowiącym z pewnością fragment większej, nierozpoznanej do tej pory całości.Kościół grodowy w Gieczu, mimo, że nie do końca jeszcze rozpoznany, stanowi bardzo ważny poznawczo obiekt. Można w nim wyśledzić krzyżujące się ze sobą wpływy budownictwa zachodniej i południowej Europy. Cechujące tę budowlę oryginalne, nieznane dotąd w najwcześniejszej architekturze murowanej ziem polskich, rozwiązania architektoniczne poszerzają bazę materiałową do badań nad źródłami jej inspiracji umożliwiając nowe spojrzenie na początki piastowskiej architektury murowanej.