Kowadło bez rogu, małe, z szeroko rozłożoną podstawą, na licowej ścianie podstawy dwa łukowate wgłębienia przedzielone pionowym i wąskim słupkiem. Ściana tylna pionowa. Na gładzi kwadratowy otwór do osadzenia rożka. W trzonie po bokach trzy czworokątne otwory służące jako uchwyty przy przenoszeniu kowadła. Ściana licowa i tylna trzonu bogato zdobione ornamentem stempelkowym i rytym o motywach geometrycznych i roślinnych w układzie rytmiczno-pasowym. Dekoracje tworzą biegnące wzdłuż krawędzi ścian linie kropkowane i faliste. Na ścianie licowej pośrodku kompozycja literowa: data 1838 przedzielona literami G S i stylizowanym drzewkiem; na ścianie tylnej wybite dwie liczby rzymskie I–XVII a poniżej motyw stylizowanego drzewka i litery L. o. Litery G S oznaczają rodzaj stali użytej do wyrobu kowadła, w tym przypadku to stal odlewana, natomiast cyfry rzymskie i litery L. o. mogą określać cechy techniczne lub użytkowe (?) kowadła. W zbiorach muzeum znajduje się pięć tego typu kowadeł wykonanych w bliżej nieznanej hucie na Śląsku a datowanych na okres od 1800 do 1840 roku.
Więcej informacji o zabytkach z Wielkopolskiego Parku Etnograficznego znajdziecie w ofercie wydawniczej Muzeum oraz na stronie Studiów Lednickich – recenzowanego czasopisma naukowego wydawanego od 1989 roku.