Składa się z XVII-wiecznego drewnianego krucyfiksu oprawionego w drewniany krzyż typu łacińskiego, którego ramiona i wierzchołek zakończone są ząbkowanym trójliściem. Mniej więcej w 2/3 wysokości krzyża wycięty trójliść imitujący nodus. Całość osadzona w drewnianym ornamentowanym postumencie. Awers krucyfiksu (strona Chrystusa) w formie panneau zdobionego wypukłym ornamentem rokokowym (rocaille). Postać Chrystusa półplastyczna, wygięta, ubrana w krótkie pofałdowane perizonium z obustronnie rozłożonymi końcami. Nad głową rokokowa tabliczka INRI. Poniżej postaci Chrystusa półplastyczna, dynamicznie wygięta postać niewiasty ubranej w sfałdowaną szatę. Rewers krzyża (strona relikwiarzowa) w formie panneau z siedmioma relikwiarzowymi niszami oprawionymi ornamentem rokokowym (rocaille). W centralnym punkcie, na skrzyżowaniu ramion, zaszklona, wyżłobiona okrągła nisza, do której włożono złotą (?) nić i wąską, prostokątną karteczkę z napisem Agnus Dei. W bocznych ramionach (w linii poziomej) dwie zaszklone, nerkowate nisze, w każdej skręcona złota (?) nić i wąska, prostokątna karteczka z imieniem S. Theodori M (po lewej) i S. Theodorae (po prawej). W słupie, w linii pionowej cztery zaszklone, nerkowate nisze, każda ze złotą (?), skręconą nicią oraz wąską papierową karteczką z napisem. W górnej S. Laureati, w przedostatniej S. Felicis, pozostałe dwie są nieczytelne. Powierzchnia oprawy krucyfiksu gładka.
Więcej informacji o zabytkach z Wielkopolskiego Parku Etnograficznego znajdziecie w ofercie wydawniczej Muzeum oraz na stronie Studiów Lednickich – recenzowanego czasopisma naukowego wydawanego od 1989 roku.