Odkryta w grobie przy prawym podudziu mężczyzny zmarłego w wieku Adultus (25-30 lat).
Misa, o średnicy zewnętrznej 24 cm i głębokości 5 cm, wykonana została z jednego fragmentu blachy brązowej. Posiada lekko wklęsłe dno i wyodrębnioną krawędź.
Do wewnętrznej strony naczynia przymocowane są nitami 3 kawałki blachy o kształcie zbliżonym do trójkąta.
Wewnętrzna powierzchnia misy dekorowana jest ornamentem wykonanym za pomocą dłuta. Słabo widoczne nakłucia zauważalne są na około 1/3 obwodu naczynia. Ornament składa się z trzech dookolnych pasów dekoracji geometrycznej. W dwóch zewnętrznych znajdują się podobne motywy: ukośne krzyże występują na zmianę z krzyżami wpisanymi w okrąg.
W najbardziej wewnętrznym pasie dekoracji znajdują się znaki przypominające trójząb lub grecką literę psi.
Znanych jest ponad 220 egzemplarzy mis brązowych, zwanych też romańskimi. Ich znaleziska koncentrują się na obszarach południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego i Północnego. Szczególne ich zagęszczenie obserwuje się wzdłuż linii Renu i Łaby, w Sambii i na południowych brzegach Zatoki Fińskiej. Z pozostałych części Europy pochodzą pojedyncze egzemplarze.
Na obszarze Polski, skąd znanych jest ponad 30 takich naczyń, misy brązowe grupują się na Pomorzu, Mazowszu, w Wielkopolsce oraz wzdłuż górnej i środkowej Obry oraz jej dopływów. Nie wyjaśniono dotąd jednoznacznie funkcji, jaką miały spełniać misy brązowe w społeczeństwie wczesnośredniowiecznym. Najpowszechniejszą interpretacją jest przypisywanie im sakralnego charakteru, być może były wykorzystywane podczas sprawowania liturgii chrześcijańskiej. Datowana na XI-XII wiek.
Poczytaj też o misie z Cmentarzyska - Dziekanowice stan. 22.
Informacje o zabytkach z Ostrowa Lednickiego znajdziecie w ofercie wydawniczej Muzeum oraz na stronie Studiów Lednickich - recenzowanego czasopisma naukowego wydawanego od 1989 roku.