|
Palatium. Przed końcem X wieku lub najpóżniej na przełomie X i XI stulecia w południowej partii grodu zapoczątkowano budowę książęcego palatium. Odsłonięta w latach 1949-1961 korona fundamentów tego założenia wykreśliła plan zorientowanej po osi wschód-zachód wyrażnie dwuczłonowej budowli. Większa jej część miała pięć pomieszczeń o niejednakowej powierzchni. Jej fundamenty sprzężone były od strony wschodniej z fundamentami kaplicy wykreślonej na planie rotundy. Długość całego kompleksu pałacowej, odpowiadająca średnicy rotundy. Długość całego kompleksu wynosi 47 m ( w tym część pałacowa 35 m ). Szerokość partii pałacowej , odpowiadająca średnicy rotundy , sięga 16 m. Fundamenty zbudowano z dwóch warstw dużych kamieni narzutowych łączonych szarozielonkawą tłustą gliną. Koronę dodatkowo wyrównano mniejszymi kamieniami otoczkowymi. Głębokość wkopu fundamentowego w miejscach przebadanych wynosiła ok. 60 cm. Szerokość fundamentów część pałacowej (zarówno muru obwodowego, jak i murów podziału wewnętrznego) wynosi ok.. 2 m. Szersza od nich była ława fundamentowa kaplicy sięgająca 3 m.inwestycję tę przerwano już na poziomie fundamentów , o czym świadczy brak jakichkolwiek śladów rumowiska naziemnych elementów konstrukcyjnych.Pierwotny, imponujący projekt został zredukowany do drewnianej kaplicy posadowionej na fundamentach nigdy nie wzniesionej kamiennej rotundy. Najprawdopodobniej funkcjonowała ona do czasu spalenia grodu przez księcia czeskiego Brzetysława (1038).