Wykonana z jednego kawałka drewna, polichromowana o zwartej, słabo rozczłonkowanej bryle. Postać siedząca na podwyższeniu, trzymająca prawą stopę na kuli i podpierająca lekko pochyloną w bok głowę, prawą ręką wspartą łokciem na prawym udzie. Lewa dłoń położona na lewej nodze. Obie dłonie ułożone płasko. Twarz lekko skrzywiona. Oczy duże, przerażone. Na czole, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Włosy ułożone, opadające na kark. Na głowie korona cierniowa. Perizonium sfałdowane zbliżone do krótkich spodenek. Na ramionach narzucony płaszcz, zmarszczony przy klamrze. Przykład najbardziej popularnej rzeźby kultowej wśród ludu polskiego, symbolizującej żal, rozpacz, ból, przerażenie, zafrasowanie.
Więcej informacji o zabytkach z Wielkopolskiego Parku Etnograficznego znajdziecie w ofercie wydawniczej Muzeum oraz na stronie Studiów Lednickich – recenzowanego czasopisma naukowego wydawanego od 1989 roku.