Wykonana z jednego kawałka drewna, polichromowana o zwartej, słabo rozczłonkowanej bryle. Postać świętego w wieku dojrzałym z długimi włosami oraz brodą, bokobrodami i wąsami, trzymająca w rękach krucyfiks i stylizowaną palmę męczeństwa. Ustawiona na kwadratowej podstawie, z bardzo wyraźnie zarysowanym strojem duchownego: sfałdowaną czarną długą sutanną zapinaną na okrągłe guziczki; białą komżą (rokietą) sięgającą do kolan, zdobioną dołem i na wąskich rękawach ornamentem geometrycznym wklęsłym imitującym koronkę; peleryną (mantoletą), z opadającym na plecy kapturem i wywiniętym dolnym brzegiem pomalowanym na wiśniowo (fioletowo?), zdobioną na całej powierzchni ornamentem łuskowym z powtarzającym się motywem języka oraz ornamentem skośnych nacięć imitujących sznur związany końcami w kokardę; białym kołnierzykiem pod szyją; czarnym biretem z czterema rogami i pomponem; czarnymi butami. Rzeźba jest przykładem bardzo popularnego w tradycji ludowej kultu św. Jana Nepomucena jako patrona chroniącego pola i zasiewy przed powodzią.
Więcej informacji o zabytkach z Wielkopolskiego Parku Etnograficznego znajdziecie w ofercie wydawniczej Muzeum oraz na stronie Studiów Lednickich – recenzowanego czasopisma naukowego wydawanego od 1989 roku.