Wiatrak z Trzuskołonia (Śr. Wielkopolska) - młyn typu „holender” czterokondygnacyjny murowany z cegły, z drewnianą ruchomą czapą złożoną na biskupstwa poznańskiego. Obejście to (przeniesione do muzeum w 1980 roku) w latach 1984-1998 było zasiedlone przez rodzinę pracującą na roli i tym samym było jedyną tego rodzaju żywą ekspozycją w skali polskiego muzealnictwa na wolnym powietrzu. Obecnie w domu odtworzono jego wyposażenie z lat 60. i 70. XX wieku. Na jego tle ukazano działalność folklorystyczną mieszkańców Biskupizny a szczególnie córki i wnuczki ostatnich właścicieli zagrody.
Wiatrak z Mierzewa (Śr. Wielkopolska). Wiatrak typu „koźlak” drewniany, ze słupem pośrodku posadowionym na skrzyżowanych belkach, ściany oszalowane. Wzniesiony został w 1801 roku przez budowniczego Dawida Seidlera w Gnieźnie, po czym w 1850 roku przeniesiony do wsi Mierzewo a w 1977 roku do muzeum. Wewnątrz znajdują się dwa złożenia kamieni: jeden służy do przemiału zboża na śrutę, drugi do przemiału zboża na mąkę.
Wiatrak z Kędzierzyna (Śr. Wielkopolska). Wiatrak typu „paltrak” drewniany, trójkondygnacyjny, posadowiony, pierwotnie na kamiennym, obecnie na ceglanym okrągłym fundamencie z żelaznym pierścieniem – szyną. Pochodzi z 1887roku. Wnętrze wyposażone jest w jeden skład kamieni tzw. francuskich, czyli dwóch cementowych kręgów z kawałkami kwarcu.